Hoe goed bedoelde hulp slecht uitpakt bij rijangst

De heerlijke temperaturen zijn er weer, de zon schijnt volop en we trekken er massaal op uit naar zwembaden of leuke dagjes weg.
En natuurlijk heeft iedereen die ontspanning nodig.
De boog kan tenslotte niet altijd gespannen zijn.

En als iedereen klaar is om te vertrekken komt de vraag: Wil jij rijden?

Ahhhh.
Je gedachten springen alle kanten op.

1. Er zitten kinderen in de auto.
2. Ik weet de weg niet.
3. Oh nee dadelijk krijgen we een ongeluk.
4. Straks ziet iemand dat ik helemaal niet kan rijden.
5. Ik durf helemaal niet.

Dus antwoord je: Nee, rij jij maar ik geniet liever nog even van de zon!

Natuurlijk niet het meest eerlijke antwoord maar je bent even van het moeilijke moment af.

Maar stel je nu eens voor dat je partner weet dat je last van rijangst hebt en tegen je zegt:
Ik help je er vanaf dat hebben we zo voor elkaar!

LET OP!!!

Natuurlijk kan een partner een ondersteuning zijn in het aanpakken van je rijangst.
Als je iemand vraagt om je te helpen stel hem of haar dan de volgende vragen.

A. Ga je nooit boos worden als ik schrik tijdens het autorijden?
B. Neem je mij en mijn rijangst serieus?
C. Help je me als ik daarom vraag?
D. Weet je dat angst en hulpeloosheid twee verschillende dingen zijn? Ik ben namelijk niet hulpeloos!
E. Benader je mij als volwassene?
F. Ik kan autorijden en heb alleen hulp nodig op sommige stukjes help je mij daarbij?
G. Zeg alsjeblieft nooit dat het wel meevalt……dat doet het niet!

Als je helper aan deze eisen kan voldoen dan heb je een goede te pakken.
Deze helper kan je er aan herinneren om bijvoorbeeld je oefeningen te doen.
Door bijvoorbeeld je een belletje te geven of een berichtje te sturen. Of je een duwtje in de rug te geven als het even tegen zit.

Maak in iedergeval duidelijke afspraken wat je wel wilt en niet wilt zodat er geen onduidelijkheden zijn.
VOORDAT JE GAAT OEFENEN