Vorige week hebben we het gehad over de schadevergoedingen en welke stappen je kan ondernemen om te krijgen waar je recht op hebt.
Als je rijangst hebt weet je nu in ieder geval hoe je je vergoedingen voor elkaar krijgt.

De laatste vragen aan het letselschade team gaan over het verschil tussen affectieschade en schockschade als ook de zorgplicht van de werkgever.

 

Wat is het verschil tussen affectieschade en shockschade?

 

Shockschade is de schade die ontstaat door psychisch lijden en het daardoor psychisch disfunctioneren als gevolg van het feit dat betrokkene een ongeval van een dierbare heeft zien gebeuren of geconfronteerd wordt met de directe gevolgen ervan. Deze rechtsfiguur werd door de Hoge Raad ( ons hoogste rechtscollege) op 22 februari 2002 erkend in het taxibusarrest. Het betrof een geval dat de ouder moet zien hoe haar kind ernstig letsel oploopt in het verkeer. De ouder kan daardoor zodanige psychische klachten ondervinden dat zij bijvoorbeeld tijdelijk niet meer kan werken.

Niet vreemd natuurlijk dat deze moeder daarna volledig de weg kwijt was.

In geval van shockschade heeft betrokkene recht op volledige schadevergoeding.

De wet affectieschade geeft, zoals hierboven al vermeld, recht op een forfaitair schadevergoedingsbedrag die gerelateerd is aan de aard en ernst van het letsel.

Alleen de partner van het slachtoffer, zijn kinderen en ouders, of zij die een vergelijkbare relatie hebben met het slachtoffer, komen in aanmerking voor een vergoeding van affectieschade. De hoogte van de vergoeding ligt tussen de € 12.500 en € 20.000.

 

Hoe zit het met de zorgplicht van de werkgever in geval van een ongeval onder werktijd, en komt de werkgever dit na?

 

Als de werknemer in opdracht van de werkgever aan het verkeer deelneemt, bijvoorbeeld om een pakketje te bezorgen, moet de werkgever hiervoor een deugdelijke verzekering hebben afgesloten.

Anders is hij aansprakelijk tot het bedrag aan schadevergoeding waarop een adequate verzekering aanspraak gegeven zou hebben.

Het woon-werkverkeer wordt gezien als privé tijd, waardoor de werkgever in beginsel niet aansprakelijk is voor schade die hierdoor is ontstaan.

Desalniettemin hebben veel werkgevers hiervoor toch een adequate verzekering voor hun werknemers afgesloten.

Wat ik in mijn praktijk voorbij zie komen is dat werkgevers in de regel aan deze verzekeringsverplichting voldoen.

Ik vond het leuk om deze vragen te mogen beantwoorden en zie de blog met belangstelling verschijnen.

Voor nu: fijn weekend en hartelijke groet,

Erland Dohmen

Bij deze wil ik graag het letselschade team van Tijssen en Saes bedanken voor de tijd en energie die ze hebben gestoken in het beantwoorden van deze vragen. En in het bijzonder mr. Erland Dohmen.

Nu deze driedelige serie geschreven is ben ik nieuwsgierig naar jouw grootste inzichten en wat je precies waardevol vond.

 

Wat is jouw grootste inzicht van deze driedelige juridische serie

 

Laat het me weten in het reactieveld hieronder.