Paniekaanvallen komen regelmatig voor als je rijangst ervaart. Alleen is nu de vraag hoe daar mee om te gaan.
Speciaal voor die mensen die daar mee worstelen en zelf aan het oefenen zijn is dit artikel geschreven.
Deze tips zijn voornamelijk bedoeld om door te kunnen rijden en is een onderdeel van een training die je kan volgen bij Relaxed Driving. Zeker ook goed te gebruiken als je zelf aan het oefenen bent!
Wat is een paniekaanval precies
Wanneer je een paniekaanval ervaart kun je het gevoel krijgen dat je de controle verliest, gek wordt of een gevoel dat je doodgaat. Symptomen als koude rillingen, misselijkheid, hartkloppingen, tintelingen en een druk op de borst of een gevoel van ademnood horen daarbij.
Deze tips worden onder andere ook gegeven door therapeuten, psychologen en huisartsen.
10 tips
1ste tip: Bereid jezelf voor, een paniekaanval begint vaak al 45 minuten voordat je in de auto stapt. Stippel bijvoorbeeld je route uit en visualiseer de route (als deze bekend is natuurlijk) neem een tijdstip die past bij wat jij aankan op dat moment. Begin je net dan is een zondagochtend ideaal, heb je het gevoel dat je meer aankan neem dan een iets drukker tijdstip.
2. Blijf rijden! dit is de belangrijkste tip, het nare gevoel verdwijnt meestal tussen de 5 en 20 min. Het belang van blijven rijden is dat vermijding wegblijft, ga je stoppen dan zal je angst als een olievlek uitbreiden. Een stelletje vervelende hormonen (adrenaline) willen graag even van zich laten horen totdat het potje adrenaline leeg is je kan dan weer rustig verder.
3. Afleiding zoeken is een veel gebruikte methode van piano spelen op het stuur tot luisteren naar een pod cast of lekker meezingen (ook al is het vals) met de radio of favoriete streamingsdienst. terug tellen van 100 naar 0 is ook een opite. Zorg ervoor dat je vóór aanvang rit al weet welke strategie je gaat gebruiken.
4. Houding: Zijn je schouders opgetrokken? de volgende oefening zal helpen tijdens het rijden. Trek bewust je schouder op en laat ze naar beneden zakken (in een keer) doe dit een aantal maal. Door te bewegen zal je ook anders gaan ademhalen. Ogen blijven “hangen” op één punt. Kijk (al is het maar even ver naar de horizon en afwisselend naar links en rechts en je dashboard. Een valkuil is het veelvuldig kijken in de binnenspiegel, bij een paniekaanval is dit ongewenst.
5. Tijdens een paniekaanval komt het heel soms voor dat er meer gas gegeven wordt om uit de situatie te komen. Dit is ongewenst, dwing jezelf dan om op de rechterstrook te gaan rijden met ongeveer 90 km per uur en wacht daar tot de aanval voorbij is.
6. Zithouding: ervaar je last van trillingen in je benen zorg er dan voor dat de stoel op de juiste afstand van het stuur staat. Het kan zijn dat je stoel te ver naar voren staat. Laat je knieën rusten tegen de middenconsole en deur als dit gaat. Je zal wat onderuitgezakter zitten. Schoenen met een punt die wegglijden geeft een onveilig gevoel, een stevige zool geeft meer controle gevoel. Naarmate de angst daalt mag je ook dunnere zolen gebruiken, dit zorgt voor meer gevoel.
7. Gedachten: Er kunnen wel eens gedachten opkomen zoals de auto op de snelweg achterlaten om zo snel mogelijk weg te rennen, zulke gedachten zijn slechts gedachten en is geen realiteit. In realiteit zal je de auto op de vluchtstrook zetten om daar bij te komen. Beter is het blijven doorrijden!
8. Wazig zien: is een vervelende als je dit ervaart. Controleer eerst even bij een brillenwinkel of er echt iets mankeert met je ogen, deze controle is gratis. Zijn je ogen oké en je gaat wazig zien dan komt dat door de paniek. Ga of blijf op de rechterrijstrook rijden met ongeveer 90 km per uur zorg voor voldoende volgafstand en wacht tot je weer scherper gaat zien.
9. Onwerkelijk gevoel: Aangezien deze veel hersencapaciteit inneemt vraagt deze een iets andere aanpak. Focus op details, kijk bijvoorbeeld naar een kenteken en verzin er een plaatsnaam bij zoals: BN – 78 KP Blijdorp Nuland Kloetinge Papendal en je meer van de cijfers tel dan alle cijfers op of vermenigvuldig ze, Spel de bewegwijzeringsborden met andere woorden wees creatief. Schrijf op een papiertje WAT en HOE je het gaat doen en dat het maar paniek is niets meer en niets minder. En dat het wegzakt.
10. Ontspan: zorg 10 minuten voor aanvang voor een rust moment. Even met beide benen op de grond, terug in de realiteit. Een goede meditatie van 10 minuten helpt goed en ook een ontspannende wandeling werkt op de juiste manier, let hierbij goed op je ademhaling!
Laat je reactie achter in het reactieveld hieronder en ontvang GRATIS een meditatiefile van Relaxed Driving om een ontspannen start te ervaren!
Dit is weer een hele mooie👍
Ik gebruik nog steeds mee zingen met de radio.
Daar word mijn ademhaling weer rustig van en ga dan mijn lichaamshouding na.
Zit ik ontspannen, schouders laag. Voel ik mijn ademhaling in mijn buik. Als alles weer op orde is ga ik kijken wat ik allemaal kan zien in en om de auto voor me. ( hebben wij samen ook gedaan) dit geeft mij gelijk een andere gevoel omdat mijn gedachten weg zijn van “wat als”. Ik hoor jou nog regelmatig in mijn gedachten dingen zeggen.
Anesti ik rij intussen 16 maanden zelfverzekerd rond door ons landje en ben je nog steeds dankbaar voor jou hulp.🙏
Hallo Claudia,
Nog steeds trots op jouw behaalde resultaat.
Het was niet altijd even makkelijk en je hebt vooral aan jezelf laten zien dat jij het waard bent om van je vrijheid te mogen genieten.
Je hebt het zelf gedaan het enige wat ik mocht zijn is de spreekwoordelijk stok achter de deur.
Lekker blijven genieten van de vrijheid die je ervaart!
En dank voor je reactie.
ik heb dat gevoel zodra ik onbekend moet rijden. ik doe dat gewoon niet. ik wil het zo graag. maar er zijn zoveel als dit of als dat. in me woonomgeving prima maar daar buiten. poe
Echt super, Claudia.
M.b.v. de gewonnen prijs die ik nog steeds ‘moet’ verzilveren, hoop ik ook weer zo ver te komen.
Heb jaren angstvrij gereden en ‘ineens’ sloeg de paniek en de hyperventilatie weer toe.
Ben er nu ook mee bezig om aan de oorzaken van chronische hyperventilatie te werken.
Als je handen slapen , je beeft over je hele lichaam , dreigt flauw te vallen is doorrijden echt geen optie maar levensgevaarlijk!
Beste Carla,
Dank voor je reactie.
Graag wil ik je de andere kan laten zien.
Als je handen slapen kan je dan niet meer sturen? Ja, het voelt vervelend dit betekent niet dat je geen controle hebt over het stuur.
Ook het beven over je hele lichaam is een reactie waar je niet op zit te wachten, stel je hebt het enorm koud en je rilt over je hele lichaam kan je dan ook niet meer rijden?
Het flauwvallen is fysiek onmogelijk tenzij er een medische aanleiding toe is. Dit komt omdat het lichaam zoveel adrenaline vrijmaakt dat flauwvallen onmogelijk is tijdens het autorijden. Je schrijft daarom ook dat je dreigt flauw te vallen.
Door training leer je omgaan met deze lichamelijke symptomen, stapje voor stapje het toelaten van deze ongemakken. Met het gevolg dat deze steeds meer afnemen.
Ook zal je leren dat gedachtes over het autorijden in de realiteit anders is. Tevens pakken we de emotie die hiermee gepaard gaan.
Heb je specifieke vragen stuur dan een mail naar anesti@relaxeddriving.nl en ik zal deze dan zo spoedig mogelijk beantwoorden.
Succes!
Ik vind echt onverantwoord rijden terwijl je een paniekaanval krijgt. Tenzij je het gevoel hebt dat je toch bepaalde controle hebt op het stuur. Een paniekaanval is de andere niet. Je kan misschien niet flauwvallen, maar als je totaal de controle over het voertuig verliest, ben je gevaarlijk voor jezelf en voor de andere. In sommige landen, mensen de rijangst hebben mogen niet rijden. Ik vind het een goede maatregel.
Best Ines,
Dank voor je reactie, ik denk dat je zelf geen rijangst hebt (of misschien wel) en de ervaring anders is dan anderen.
Niet elke paniek aanval is hetzelfde en vaak is de interpretatie van een paniekaanval anders dan de werkelijkheid.
Om meer inzicht te krijgen over een paniekaanval kan ik je adviseren om hier eens een kijkje te nemen.
https://www.relaxeddriving.nl/blog/rijangst-en-paniekaanvallen-effectieve-thuisoefeningen-voor-spanningsvermindering/
In de meer dan 16 jaar dat ik exposuretherapeut ben heb ik 1x meegemaakt dat het langzaam onveilig werd en hier was geen sprake van een paniekaanval.
Het belangrijkste tijdens een training en oefeningen is de veiligheid. Een totaal verlies van controle over het voertuig komt zelden tot nooit voor en dat heeft te maken met het adrenaline gehalte in je lichaam.
Dit level is dusdanig hoog dat je geen totaal verlies van controle kan krijgen in de auto.
Een voorbeeld zou zijn als je vroeger in je berenvel rondliep en je zag een wolf op je afkomen ga je ook geen dingen doen die bij het overleven passen.
Je gaat vluchten, vechten, bevriezen of aanpassen. Deze reacties zie je ook (in kleine mate) terug in het autorijden.
Je schrijft dat in sommige landen mensen met rijangst niet mogen rijden.
Kan je me vertellen welke landen dit zijn, ik heb ze nog niet kunnen vinden.
Ik hoop met heel mijn hart dat je een andere visie krijgt op rijangst en dat rijangst een grotere beperking is dan alleen het autorijden.
En dank je hartelijk voor je inbreng!
ik had gister een paniekaanval op de snelweg. zag een afslag en ben eraf gegaan.ik kon gewoon echt niet meer verder. heb mij gewoon door iemand laten ophalen. totale angst.en als ik er op ga letten lijkt het juist wel erger te worden. muziek hoor ik dan gewoon niet meer. ik denk maar 1 ding en dat is vluchten. ik vind dit heel raar. ik weer dat er niks kan gebeuren.en weet ook je gaat niet dood of flauw vallen.maar toch wil mijn lichaam vluchten .heel vermoeiend
Hallo Sarah,
Dank voor je bericht.
Wat moet dat enorm veel stress hebben gegeven om iemand te laten komen om je op te halen.
En dan heb ik het nog niet eens over de gevolgen die deze angst allemaal heeft.
Je hebt gisteren een echte angstaanval gehad, je beschrijft het heel erg duidelijk en dit zal voor veel mensen ook herkenning geven.
Tijdens de trainingen ga je leren hoe met deze gevoelens om te gaan en leer je ook deze gevoelens en gedachten op een juiste manier te interpreteren.
Het klinkt nu misschien als ongelofelijk maar jouw angst is snel op te lossen met de juiste begeleiding.
Neem gerust contact met me op.
Succes!
Beste,
Ik heb laatste tijd tijdens het rijden op de snelweg angst aanvallen.
Mijn benen gaan niet trillen, maar ik zie wel ineens wazig en mijn ademhaling is niet onder controle. Dit gebeurt vooral als ik me juist te relaxed ga voelen in mijn auto. Bv met cruise control en een weg die heel lekker rijdt.
Als ik hem dan voel opkomen haal ik de cruise control eraf om wat meer controle te hebben.
Het is heel gek omdat ik dit de voorgaande 3 jaren niet heb gehad. En zelfs vaak naar verre landen ben gereden, maar op dit moment zie ik mij dat niet doen door de angst…
Beste Jasmijn,
Krijg je wel andere fysieke ongemakken zoals zweten, trillende armen, hartkloppingen enzovoorts?
De ademhaling niet onder controle, betekent dat je onregelmatig, snel, langzaam, hoog of juist laag ademt?
Als je dit weet kan je er bewust mee omgaan en op de juiste manier gaan ademen.
Bijvoorbeeld 3 tellen door de neus in en 5 tellen met de mond getuit uit.
Het gevoel wat je ervaart heeft weinig met de cruise control te maken.
Het kan zijn dat je lekker relaxed aan het rijden bent en je ogen op een punt gefixeerd zijn.
Als je het voelt opkomen kijk dan eens wat meer om je heen en neem deze omgeving / informatie eens beter in je op.
Het wazig zien kan je ook even laten controleren door een optimetrist of oogarts een, huisarts kan een testje doen bij een onvoldoende aanmaak van insuline, dit zorgt ook voor wazig zien.
Heel veel succes!
In het verleden heb ik regelmatig paniekaanvallen gehad, er is toen via een psychiater het middel Lorazepam voorgeschreven, dat helpt ontzettend goed, ik slik 0,5 mg per dag om de aanvallen te stoppen. Nu moest ik mijn rijbewijs verlengen maar het CBR weigert dit omdat ik al vele jaren Lorazepam slik ondanks 52 jaar schadevrij. Wat mij dus het meest verbaasd, rijden met paniekaanvallen is wel toegestaan ondanks de gevaren maar met 0,5 mg Lorazepam ben ik volgens het CBR een gevaar op de weg. Dit word voor mij een heel moeilijke keus. Misschien kan ik maar beter aan het lachgas of drugs met evt. alcohol want dat is het verlengen van het rijbewijs geen probleem.
Beste Dick,
Wat een frustratie ervaar je.
Het CBR heeft artsen in dienst, misschien is het een idee om jouw arts contact te laten opnemen met de arts van het CBR.
Dit kan een verschil maken met de uitkomst die je nu hebt.
Verder wens ik je veel sterkte toe!
vanuit het niets kreeg ik ineens met slecht weer, op een N weg zonder vluchtstrook een paniekaanval.
ik kon de auto nog net naar een parkeerplekje naast de weg sturen maar durfde vervolgens de weg niet meer op.
opgehaald door de politie die mijn auto daar weg gereden heeft.
met nog wel even een waarschuwing, als dit weer zou gebeuren (dit voorval is genoteerd) word mogelijk mijn rijbewijs ingenomen omdat ik dan gevaarlijke situaties veroorzaak in het verkeer.
dit staat haaks op het advies van gewoon door blijven rijden anders word de angst erger.
Beste Jolanda,
Wat moet dat een verschrikkelijke ervaring zijn geweest.
Eerst die paniekaanval en vervolgens een waarschuwing meekrijgen van de politie.
Helaas kan ik nog niet lezen waar de paniekaanval uit bestond.
Je kon nog wel op een parkeerplekje van een N weg de auto tot stilstand brengen. (Met een paniekaanval) hieruit blijkt dat je prima de auto op een technisch moeilijke plaats kan parkeren. (je gevoel verteld je wat anders)
Wel lees ik dat er gevaarlijke situaties zouden kunnen ontstaan.
Nu ben ik benieuwd wat er dan geconstateerd is?
Het is namelijk zo dat alles wat jij van binnen ervaart niet of nauwelijks zichtbaar is aan de buitenkant, dus voor alle andere verkeersdeelnemers.
(let op dit voelt voor jouw niet zo!)
Laat staan voor iemand die jouw verhaal aanhoort. (deze trekt conclusies uit jouw innerlijke ervaring)
Het blijft dus van belang om wel door te rijden.
Ja, het kan enorm heftig aanvoelen en als je het nog niet helemaal vertrouwd om alleen te rijden, vraag dan iemand mee die je gerust kan stellen tijdens het rijden.
Hopelijk schept dit enige duidelijkheid.
gevaarlijk was het voor de auto achter mij, omdat ik vanuit het niets ineens stevig remde en onverwacht afsloeg om vanuit de paniek de kleine ruimte naast de weg te bereiken (bedoeld voor pech of kort stop moment)
omdat het direct naast de weg gelegen was in donker bij zeer slecht weer.
ik heb de heftige paniek vooral op de 100 wegen of als er geen vluchtstrook aanwezig is.
ik krijg alle verschijnselen maar vooral gevoel in mijn hoofd dat ik gek word en vanuit die paniek kan ik het stuur ineens omgooien om maar van die weg af te komen.
of hard remmen.
Beste Jolanda,
Je schrijft een heftige situatie op.
Plotseling hard remmen en uitwijken is iets wat zelden voorkomt in een paniekaanval.
Heb je dit vaker meegemaakt of is dit wat iets eenmaligs was?
Aan de andere kant, er is verder niks gebeurd.
Het kan zijn dat jij voor je gevoel hard geremd hebt en je stuur omgegooid hebt.
Het resultaat is dat je zonder krasje op de vluchtstrook/vluchthaven bent gaan staan.
En dat met slecht weer in het donker
Ontzettend knap!
Er is dus wel degelijk controle.
Het gevoel van geen vluchtweg vinden in de vorm van een vluchtstrook komt vaker voor.
Je zou ook kunnen denken, waarom wil ik op die vluchtstrook gaan staan, dit is niet mijn doel.
Je zou veel kunnen hebben aan een training waarbij je in een veilige omgeving en in alle rust in eigen tempo je rijangst kan aanpakken.
Succes!
Zijn er ook tips voor bijrijders? Ik heb erg last van intrusies en ik kan erg overprikkeld raken in de auto. Dan schreeuwen mijn intrusies dat ik een ruk aan het stuur moet geven, uit de auto moet stappen op de snelweg of aan de handrem moet rukken, etc. Ik krijg al een paar maanden bijna altijd als ik in de auto zit een paniekaanval. Ik ga het nooit uit de weg eigenlijk, dus ik dacht eigenlijk dat het dan vanzelf over zou gaan. Ik rij zelf niet namelijk, maar ik zit vaak genoeg in een auto om hier erg last van te hebben.
Hallo David,
Ja er zijn meerdere artikelen geschreven over het bijrijden.
Op de beginpagina zie je rechtsboven naast contacten een vergrootglas als je in het zoekvenster intypt bijrijdersangst komen er vanzelf een aantal artikelen voorbij waar je zeker wat mee kan.
https://www.relaxeddriving.nl/blog/bijrijdersangst-de-2-types-en-de-oplossingen/
En mocht je nog hierna nog vragen hebben stuur dan gerust een mail.
Succes!
Pfff zoveel herkenbaar 😓 ik heb al jaren last van paniekaanvallen onder het rijden , snelwegen rijdt ik al zeker 20 jaar niet meer ( ik ben 53) dus alles binnendoor . De laatste maanden krijg ik nu ook last van paniekaanvallen op bruggen ! Trillende benen en handen , hoge ademhaling , druk op de borst en heel erg licht in mijn hoofd alsof ik flauw val, slecht wazig zien . Ik sla mijzelf dan in mijn gezicht en rij verder, maar merk wel dat ik het daarna niet meer opzoek , dus die bruggen niet meer over ga . Mijn wereld wordt steeds kleiner zo . Het is begonnen toen ik alleenstaande ouder werd van mijn 5 kinderen , de gedachte kwam “ als er iets met mij gebeurt , wat gebeurt er dan met mijn kinderen “ maar inmiddels zijn ze allemaal volwassen en heb ik het nog steeds en wordt alleen maar erger . Ik weet echt niet wat ik moet doen . De een zegt “ jezelf dwingen “ de ander zegt “ juist niet dwingen “
Hallo Silvia,
Je hebt helemaal gelijk dat je wereld steeds kleiner gaat worden, het lijkt wel een olievlek die zich steeds verder uitbreid.
De symptomen die je omschrijft horen inderdaad bij rijangst. Trillende benen/handen, druk op de borst, hoge ademhaling, wazig zien, het hoort er allemaal bij.
De vermijding die je toepast is heel erg goed te begrijpen, echter maakt dat juist je wereld kleiner!
Hoe meer vermijding hoe kleiner je wereld.
Dwingen heeft een averechtse werking, je bent al zo hard aan het vechten geweest, je mag nu ook de tijd nemen om je angst te laten meerijden in plaats van hard weg te rijden.
Enkele tips:
Pas een rustige ademhaling toe en oefen dit thuis (3 tellen in door de neus en 5 tellen krachtig uit door de mond)
Oefen met bewust waarnemen in de binnenspiegel en kijk eens door de zijramen (dit kan spannend zijn)
Span tijdens het rijden maximaal de grote spiergroepen aan (5 tellen) en ontspan deze na de 5 seconden.
Mocht je verder nog specifieke vragen hebben dan help ik je graag verder.
Dank u wel voor uw tips , ik ga het proberen ☺️🙏🏼
Succes Silvia,
En mocht je vragen hebben dan weet je me te vinden!
Hi Anesti, wat een ellende dat angst ervaren tijdens het autorijden. Momenteel heb ik last van het autorijden naar werk toe op de snelweg en het naar huis rijden. Ik ben dan bang dat ik flauw ga vallen of te vermoeid ben of een hartaanval krijg. Meestal ga ik dan trillen en krijg ik tunnelvisie… Erg vervelend, want ik moet toch naar werk toe. Ik zou het liefst niet meer rijden, maar ik weet dat dat geen optie is. Dan wordt het erger en wil juist van dat gevoel af, want ik vind van nature autorijden juist leuk. Ik rij nu 3 dagen in de week voor 1,5 maand, maar ik ervaar nog niet echt verbetering. Heb je tips?
Hi Lisa,
Op de eerste plaats ben je al heel erg goed bezig en wil je graag helpen met tips via deze weg zo goed als dat kan.
Flauwvallen: is fysiek onmogelijk omdat het adrenaline gehalte in je lichaam dusdanig hoog is dat flauwvallen niet kan (tenzij er een medische aanleiding aan ten grondslag ligt)
Hartaanval: Het gevoel dat je een hartaanval krijgt is een gevolg van een eerste symptoom die verkeerd geïnterpreteerd wordt, dan komt de gedachte (en gevoel) ik krijg een hartaanval.
Het trillen van ledematen is “slechts” een gevolg van eerdere negatieve gedachtes die een loopje met je nemen.
Tunnelvisie: één van de meest voorkomende symptomen is tunnelvisie, en tevens een van de belangrijkste die er voor zorgt dat je vast blijft hangen in je angst. Je kan deze ook het beste meteen aanpakken.
In ieder geval wil je blijven rijden en zie je het belang hier ook van in.
Dus hou vol!!!!
De tips:
1. Oefen om met je blik naar achteren, links of rechts te kijken. Dit doe je door ontspannen in 3 tellen van het naar voren kijken tot naar opzij en weer terug. Neem ook daadwerkelijk waar wat je ziet.
2. Laat je gevoelens die je ervaart toe, er tegen vechten zal ervoor zorgen dat je gevoelens steeds heftiger zal worden.
(dit kan best een uitdaging zijn)
3. Zoek tijdens het rijden afleiding door naar bijvoorbeeld een interessante pod-cast te luisten of mee te zingen met de radio.
4. Rust ervaren voordat je rijden in bijvoorbeeld de vorm van een meditatie of mindfull instappen.
Ik hoop dat dit een eerste stap is voor je om door te zetten in het rijden en je niet te laten beperken in je vrijheid.
Je mag altijd contact opnemen als je nog meer vragen hebt.
Bedankt voor de tips, ik vind uw website nu pas en het voelt fijn om te weten dat ik niet de enige ben.
Ik weet dat ik goed kan autorijden, met iemand erbij gaat het ook altijd goed, het zijn de ritjes alleen waar ik mezelf bij gek maak ( want dat is het probleem) ik laat mij leiden door een paniek door niet relevant is en daardoor het autorijden.
Ik weet dat ik mijn angst kan aanpakken door juist weer te gaan rijden en mijn doel is om ook gewoon zonder na te denken in de auto te stappen en rijden met als einddoel de snelweg over.
Maar eerst kleine stapjes en ik ga zeker gebruik maken van de tips die vermeld zijn.
Dank u wel
Beste Daniëlle,
Je bent zeker niet de enige er zijn naar schatting tussen de 750.000 en 1.000.000 mensen die hier last van hebben.
Het laten leiden door de gedachtes kan heel erg sterk zijn, mocht je specifieke tips willen dan kan je dat altijd onder een artikel laten weten.
Heel veel succes!
Dag Anesti,
Afgelopen november heb ik voor het eerst paniek ervaren sinds ik rijd (ruim 5 jaar). Dit is weggegaan door veel afleiding te zoeken maar sinds kort krijg ik paniek van bepaalde bruggen en tunnels. De paniek bestaat uit het gevoel dat mijn hart enorm te keer gaat en ik daarom stil wil staan (geef hier niet aan toe maar is wel erg moeilijk) Ik heb dit daarvoor nooit gehad. Ik baal enorm want moet veel de weg op.
Beste Anna,
Het klopt dat de eerste angst even weggaat als je afleiding zoekt en daar is in eerste instantie ook niks mis mee.
Echter blijft de angst aanwezig en ga je waarschijnlijk steeds meer afleiding zoeken totdat de afleiding niet meer werkt.
Je geeft ook aan dat je niet toegeeft aan de angst en ook dat is prima en HEEL BELANGRIJK.
Wat ik uit je woorden opmaak is dat je aan het vechten bent tegen je angst en daar ligt het punt waar je aan mag werken.
Je wil dat nare gevoel weg hebben en je mag juist dit nare gevoel toelaten en dat kan juist een hele uitdaging zijn.
De hartkloppingen horen inderdaad bij de symptomen van rijangst.
Zolang er geen medische gronden zijn met betrekking tot je hart betekent dit dat je juist wat liever mag zijn voor jezelf door te accepteren dat deze gevoelens er mogen zijn.
Laat je angst met je meerijden op de achterbank.
succes!
Beste Anesti,
Helaas heb ik nu al ruime tijd (2 jaar) te maken met snelwegangst en sinds 2 maanden volledige rijangst. Ik maak me hier erge zorgen om en zeker omdat ik nu nergens meer naartoe durf te rijden. De paniek en angstaanvallen zijn het heftigst op de snelweg en nu dus sinds kort ook binnen de bebouwde kom. Ik heb van alles geprobeerd (afleiding zoeken en ademhalingsoefeningen) maar zonder succes. Ik weet me geen raad.
Beste Abdi,
Je ziet nu dat rijangst zich steeds verder ontwikkeld, van alleen snelwegangst naar nu ook de angst om binnen of buiten de kom te rijden.
De beste tip die ik je van hieraf kan geven is in eerste instantie iemand met je laten meerijden die je gerust kan stellen.
Eerst alleen binnen de kom en daarna als dat lukt buiten de kom.
Blijf in ieder geval rijden! Al is het maar een “blokje” om.
Gebruik de ademhaling als bewustwording, het gevaar zit hem bij de ademhaling dat de gedachte kan zijn dat hiermee de angst weggaat.
Afleiding zoeken is prima, de tip hierbij is BEWUST kijken en verwerken WAT je ziet. Ook hierbij is de regel dat je dit toepast om bewust te worden. Geen enkel ander doel zoals het verminderen van angst (mocht dit per ongeluk wel gebeuren is dit een leuke bonus)
Succes!
net terug van vakantie naar frankrijk met de caravan. de hele weg heen en terug 11 uur lang achter elkaar paniek gehad. ik was bijrijder.e vasthoudend aan de hendel boven de deur gezeten. niet los kunnen laten. paniek pure paniek door caravan achter de auto. ik voelde alles wiebelen en was ervan overtuigd dat de caravan wiebelde terwijl mijn steeds zei dat het stabiel was. en dat terwijl mijn man echt heel rustig heeft gereden mac 80 km per uur tot ongenoegen van andere weggebruikers
en dan ook nog bergen op en af. geprobeerd afleiding te zoeken door te lezen enz. lukte niet. we rijden al jaren met de caravan en dat ging altijd goed. ik durf nu nooit meer te gaan en overweeg de caravan de verkopen. maar ik wil niet dat mijn kinderen en man de dupe worden van mijn angst.asr 11 uur lang paniek is echt vreselijk. help!!!
Beste Jessie,
Wat een heftig verhaal.
11 uur lang paniek is wel heel erg lang.
Het focussen op wat je voelt (het wiebelen van de caravan) zal de (negatieve) gedachte versterken.
Dat je man 80 km/h heeft gereden is ontzettend fijn voor je.
Helaas is de paniek van jouw en mag jij met dit gevoel gaan werken.
Externe zaken aanpassen geeft slechts een korte tijd verlichting.
Ook heb je al verschillende mogelijkheden geprobeerd om van die angstgevoelens af te komen.
Lees ook eens hier het artikel over bijrijdersangst
Als laatste een compliment voor hetgeen je zegt over je kinderen.
Angst geef je onbewust door en juist door te laten zien aan de kinderen dat het oke is om soms angstig te zijn is het helemaal fantastisch als je laat zien dat je het ook je angst kan aanpakken!
Hallo Anesti,
Ik had vandaag sinds heel lang weer een paniekaanval op een N weg waar ik dagelijks overheen moet.
Ik ga dan langzamer rijden omdat ik niet goed in de diepte kan zien en zie ook wat wazig. Dat maakt me onzeker. Ook het langzamere rijden maakt me onzeker als er auto’s achter me rijden ( ik zak ongeveer terug naar 60 km per uur ipv 80
Hoe kan ik voorkomen dat ik in paniek raak door deze onzekerheid?
Hallo Anita,
Bekend met het fenomeen paniekaanval ben je al.
Je schrijft dat het lang geleden is dat je een paniekaanval hebt gehad.
Hoe heb je het toen opgelost?
Het wazig zien hoort helaas bij de angst en je hebt gemerkt dat dit na een tijdje ook weer wegtrekt.
het is dus een gevolg in plaats van de aanleiding.
Die onzekerheid is lastig en het helpt natuurlijk niet als er veel auto’s achter je rijden.
Het voorkomen van paniek is lastig het heeft meer te maken met het toelaten van de negatieve gevoelens en gedachtes.
Een hulpmiddel in dit proces is mediteren je krijgt dan ook een meditatiefile thuis gestuurd.
Succes!
Herkenbare ervaringen. Ik heb al zeker 20 jaar met tussenpozen last van hyperventilatie op de snelweg. Soms heb ik maandenlang nergens last van en kan het me ineens weer overkomen. Door middel van ademhalingsoefeningen en het zoeken van afleiding is het te doen. Gisteren op de terugweg vanuit Luxemburg heb ik er echter veel last van gehad. Alles komt zo hard binnen: Dalen en klimmen, veel vrachtverkeer, auto’s die je snel inhalen. ik heb dan een gevoel dat ik voorover val, de controle / het bewustzijn verlies. Zodra ik de snelweg verlaat en de snelheid lager wordt zijn die gevoelens ook meteen weg, alleen mijn spieren zijn nog heel lang gespannen. Ik moet er ook voor zorgen dat ik mijn frustratie hierover niet Afreageer op mijn partner en kinderen. Na een time out van 5 a 10 minuten op een parkeerplaats kon ik weer 3 kwartier verder rijden maar die interval van stoppen en verder rijden werd wel steeds korter. Ik wil, moet en zal niet stoppen met rijden omdat ik mijn wereld niet klein wil maken en mijn gezin ook een vakantie verder weg dan Luxemburg wil geven en niet het onveilige gevoel van in de auto zitten bij een stresskip die niet stoer is wil geven. Ik wil gewoon de papa zijn die zonder blikken of blozen rustig en vastberaden de continue drijfkracht van die auto is: kilometers maken zonder gedoe. Maar misschien is het focussen daarop juist één van de redenen dat het dan juist gebeurt.
Beste Jaco,
Zo te lezen zit je in een behoorlijke strijd verwikkeld.
Aan de ene kant vertelt je lichaam en hersenen dat je beter kunt stoppen om “bij te komen”
En aan de andere kant wil je het juiste voorbeeld geven.
Met de therapievorm ACT kunnen we heel erg ver komen.
Daar past het focussen ook bij.
Dan in de vorm: waarom doe ik wat ik doe (waarom focus ik zo sterk)
Beste Anesti ,
In 2018 werd ik onwel tijdens het autorijden. Ik kon nog net op de vluchtstrook stoppen en ben toen flauwgevallen. Ik had gelukkig niks en na onderzoek in het ziekenhuis was hun conclusie, U bent kerngezond !
Eerste instantie was er niks aan de hand en heb ik na een paar dagen me auto gereden maar uit het niets begon ik angst te ervaren.
Ik wilde nergens heen .
Ik raakte mijn baan kwijt ( door corona ) en kon niet meer alleen thuis blijven . Door corona moest mijn vrouw thuiswerken en de kinderen bleven ook thuis dus dat kwam weer goed uit .
Ik werd depressief en sloot mezelf op en wilde geen contact met niemand want alles begon mij te hinderen . Ondertussen struinde ik het internet af op zoek naar hulp . Mijn huisarts verwees mij door naar een psycholoog maar dat bleek geen succes . We bleven maar praten en praten en praten .
Door de angst ben ik ook gestopt met alcohol en roken want alles begon mij te irriteren. Zelfs frisdranken en vlees kon ik niet meer verdragen . Ik eet sporadisch nog kip .
Ondertussen begon ik elke dag een rondje te lopen om mijn huis ( blok van vier woningen) want ik durfde niet ver te gaan .
Ga een rondje lopen was 1 van de meest gelezen advies op internet . Sporten maakte mij juist angstig dus dat werd tien keren niks .
In 2021 was een hele goede vriend van mij op bezoek uit het buitenland en hij vroeg om mee terug te vliegen naar zijn land .
Ik keek hem verbaasd aan want ik durfde dat natuurlijk niet maar op aandringen van hem heb ik het toch geprobeerd. Ik had in het begin van mijn angstaanvallen oxazepam gekregen van mijn huisarts alleen na 1 pil nooit meer genomen omdat ik zo rustig werd dat ik van die rust in paniek raakte en het gevoel had dat mijn hart ermee zou stoppen .
Dag van de vlucht nam ik 1 x 10 mg oxazepam in en stapte als eerst in het vliegtuig om zo snel mogelijk in slaap te vallen . Helaas lukte dat niet en van de angst wist ik niet meer wat ik moest doen . Ik zat verstijfd te shaken met me ogen dicht . Toen ik voelde dat we in de lucht waren keek ik naar buiten en uit het niets ervaarde ik rust door de wolken . Ik heb vervolgens een rondje gelopen , gegeten en ik viel in slaap .
Ik werd kort voor de landing wakker ( vlucht van 12 uren ) en ik heb vervolgens geen 1 moment angst ervaren in het buitenland . Op de terugvlucht na 10 dagen was ik alleen en dat wakkerde ineens weer een soort van angst maar ik had mijn oxazepam .
Op de weg naar huis kreeg ik ineens een paniekaanval op de snelweg ( als passagier ) .
Ik heb de volgende dag me auto gepakt ( na 3 jaren ) en ben een rondje gaan rijden in het centrum van me woonplaats .
Het ging steeds beter alleen durfde ik de snelweg niet op . Ondertussen durfde ik weer te gaan werken en begon eerst parttime te werken ( onregelmatig) en moest wel met de auto. Ik reed dan binnendoor ( 15 min ) want snelweg durfde ik niet alleen . Af en toe wel een stukje snelweg gereden maar dan met iemand die meeging .
Ik begon last te krijgen van de nachtdiensten en had twee tot drie dagen nodig om bij te komen van 1 nachtdienst en heb toen besloten een andere baan te zoeken .
Ik kwam terecht bij een koerierbedrijf . Ja , U leest het goed , ik koos voor een rijdend beroep . Toen ik een rondje reed met iemand van het bedrijf kreeg ik best wel veel energie . Bedrijf vervoert bestellingen en ik heb altijd iemand mee alleen ben ik nu twee weken in dienst en me angst is op de een of ander weer getriggerd door iets . Ik rij veel in de randstad en heel af en toe snelweg maar dan heel even als ik snel aan de andere kant van de stad moet zijn .
Mijn vraag , ben ik te hard van stapel gegaan en daag ik mezelf teveel uit . Ik heb vanmorgen een korte rit gereden maar durf niet meer te rijden . Ik voel me de hele tijd licht in me hoofd en dat maakt mij echt bang . Ik heb ook nog moeite met slapen en dat maakt alles nu juist erger .
ps . Mijn huisarts heeft mijn evenwichtsorgaan laten controleren, me bloeddruk gemeten en bloed laten onderzoeken om zaken uit te sluiten . Alles is keurig .
Beste Hugo,
Wat een verhaal vertel je.
Een hele reis heb je doorgemaakt voor wat je angst betreft.
Of je te snel bent gegaan kan ik je niet vertellen, het feit is dat je de situatie waarin je nu zit ervaart zoals deze nu is.
Je kan wel de vervolg stappen langzamer nemen als je denkt dat de eerdere stappen te snel waren.
Blijven doen in kleine stappen brengt je ook bij je einddoel.
Het licht voelen in het hoofd kan veroorzaakt worden door te “hoog” boven in de borst ademen en kort, waarbij je meer inademt dan uitademt.
Als je hier mee wilt oefenen kan ik je de volgende oefening aanraden.
Let op! voer deze over-adem oefening altijd op verschillende plaatsen uit!
Ga zitten en ga gedurende 60 seconden kort en hoog (in de borstkas) ademen, waarbij je meer inademt dan uitademt.
Je zal merken dat je waarschijnlijk duizelig wordt en dat je zo bekend gaat worden met dit gevoel.
Mocht dit in de auto weer voorkomen dan weet je direct hoe dit op te lossen.
Slapen is belangrijk in het verwerken van de dagelijkse belevenissen en het opladen voor de volgende dag
Heb je al eens een slaapmeditatie gebruikt?
Dit kan een enorm verschil brengen.
Fijn dat je huisarts belangrijke zaken heeft kunnen uitsluiten.
Heel veel succes!
Beste Anesti,
Het rijbewijs halen was een grote uitdaging voor mij. Na 11 keer zakken heb ik eindelijk mijn rijbewijs op de 12de keer behaald. Blijkt dat rijangst grote invloed op mij heeft gehad. Jammer dat toen niemand wist hoe ze met mijn rijangst moesten omgaan. Juist door het niet opgeven ben ik erachter gekomen wat mij tegenhield. De angst over dat ik iets niet kan. Proberen is de remedie.
Dank je wel voor het beschrijven van de symptomen. Vooral hoe we het kunnen aanpakken.
Ademhalen is inderdaad de superkracht. Ik krijg troost bij het advies over “de angst laten parkeren op de achterbak dat het mee mag rijden”. Zo zien we dat we meer kunnen dan wat we denken.
Dankjewel voor de eerlijke en open verhalen die andere hebben gedeeld. Ik krijg hierdoor begrip voor mijn gevoel.
Mijn vraag is als ik langer dan 1:30 uur rij krijg ik het koud. Ik wordt extra scherp en voel alles om mijn heen. Hoort dat ook bij rijangst?
Groetjes Nardos
Hoi Nardos,
Wat heb jij een groot doorzettingsvermogen!
En wat omschrijf je goed hoe je het rijbewijs voor elkaar hebt gekregen.
Je mag hier ontzettend trots op zijn!
Als je langer dan anderhalf uur aan het rijden bent krijg je koude rillingen en uiteindelijk krijg je het ook koud, hierdoor wordt je extra scherp op het verkeer en je zintuigen staan op scherp.
In eerste instantie denk ik aan vermoeidheid.
Vandaar de vraag: is dit in alle omstandigheden het geval dat je na anderhalf uur deze symptomen krijgt?
Als het antwoord ja is, dan zouden dit angstgevoelens kunnen zijn.
Heb je deze gevoelens alleen als je bijvoorbeeld een intensieve dag hebt gehad dan denk ik eerder aan vermoeidheid.
Misschien is het verstandig om dit even te checken bij de huisarts?
Deze kan specifieke vragen stellen om een beter beeld te krijgen van je klacht.
Heel veel succes!
Beste Anesti,
Door een heftige periode waar ik door heen ben gegaan en helaas nog steeds in zit.
Heb ik steeds vaker paniek/angstaanvallen, zowel thuis als onderweg in de auto.
Thuis komt de angst voornamelijk voorbij wanneer ik te diep in gedachten ga over alles wat er speelt. En kan ik mede door iemand die bij mij thuis is de aanval redelijk opvangen. Hou het erop dat het steeds beter gaat..
Helaas komen de paniek/angstaanvallen onderweg in de auto steeds vaker voor en steeds heftiger.
Hierbij weet ik niet hoe ik ze op moet vangen en meestal bel ik een vertrouwens persoon en vraag hem mij eruit te praten.
Het gevoel van totale paniek, zweten, hartslag torenhoog, het gevoel van onderbewust controle verliezen met daarbij tintelende handen en een soort van starend zicht. waarbij je opeens weer helder ziet en dan mega paniek hebt. is verschrikkelijk. Ik stop niet, ik ga door en vaak door met iemand te praten tijdens het rijden overleef ik de de paniekaanval. en hoe gek ook als ik dan van de snelweg af ben dan gaat het meestal weer stukken beter.
Wat is de juiste volgende stap om deze aanvallen kleiner te maken of minder vaak voor te laten komen?
Beste Michella,
Wauw, wat een heftig verhaal vertel je.
Voor wat betreft de paniekaanvallen thuis, hiervoor zijn gespecialiseerde psychologen die je daar erg goed meer kunnen helpen. Met cognitieve gedragstherapie is dit goed te behandelen.
Voor wat betreft de auto.
Het is prima voor nu om iemand te bellen om je af te leiden.
Dit zorgt ervoor dat je weer met 2 benen op de grond komt.
Je schrijft: Het gevoel van totale paniek, zweten, hartslag torenhoog, het gevoel van onderbewust controle verliezen met daarbij tintelende handen en een soort van starend zicht. waarbij je opeens weer helder ziet en dan mega paniek hebt.
De lichamelijke symptomen zoals zweten, hartkloppingen enz. horen bij de paniek.
Let eens op de ademhaling, waarschijnlijk pas je een snelle borstademhaling toe.
De gevolgen van een borstademhaling zijn hartkloppingen, tintelingen, zweten dus dat klopt wel.
Tip 1
Pas een buikademhaling toe waarbij je 3 tellen door de neus inademt en 5 tellen krachtig door de mond uitademt.
Onbewust controle verliezen: Een super eng gevoel, gelukkig weet je ook dat je altijd de controle weet te behouden ook al voelt dat niet altijd zo.
Tip 2
Starend zicht: Je bent op dat moment in gedachten verzonken. zodra je dit merkt zorg je voor 4 seconden volgafstand en kijk je gefocused naar 1 object in de omgeving dit kan zijn een boerderij, boom, grasland hier wil je details kunnen zien. Piano spelen op het stuur wil ook helpen.
Tip 3
Blijf rijden op de snelweg, het is een heel fijn gevoel als je van de snelweg afgaat. Minder fijn is om te weten dat elke keer dat je tijdens of voor de angst de snelweg afgaat, de angst zich elke keer dieper nestelt.
Doorrijden door of voorbij de angst zal ervoor zorgen dat de angst steeds minder wordt.
Doe dit met een persoon die je vertrouwt en steunt. Je zal merken dat als je bent doorgereden het weer als vertrouwd zal voelen.
Tip 4
Stuur mij een mail
Heel veel succes!
Hoi michella
Ik kwam jou bericht tegen omdat ik opzoek ben naar een remedie om van mijn paniek aanvallen af te komen. Wat jij beschrijft is exact mijn verhaal. Ook is het bij mij begonnen na een periode vol stress.
Ik ga eind oktober starten met EMDR nadat ik vier maanden op de wachtlijst heb gestaan. Ik wordt er moedeloos van. Voor mij wel heel fijn om te lezen dat er nog meer mensen het zelfde ervaren.
Heel veel sterkte ook voor jou
Groetjes van Saskia
Hoi Saskia,
Wat fijn om je ondersteunende woorden te lezen.
Juist zo kunnen we elkaar versterken, door begrip en herkenning.
Het fenomeen wachttijd loopt ondertussen de spuigaten uit.
4 maanden wachten op EMDR is echt lang.
En nu hopen dat de zorgverlener niet aan het omzetplafond zit anders heb je kans dat de (rest)behandeling zelf betaald mag worden of zelfs onderbroken kan worden. (vaak afhankelijk van zorgverlener)
Heel veel sterkte Saskia.
Het gaat je zeker lukken!
vandaag tijdens het rijden enorme paniekaanval gehad op de snelweg over een brug. vaker gehad maar niet zo extreem als vandaag.. het gekke is, ik rijd voor mijn werk 200 /300 km per dag en grotendeels probleemloos.. alleen die 1e verdomde brug. ik vind het vreselijk dat er geen vluchtstrook is en dan komt het punt dat ik er overheen moet rijden… lange brug, denk 1 km dus kan geen kant op..
ademhaling schiet omhoog, handen beven, wazig zien… net echt mijn auto op de vluchtstrook gezet om bij te komen. lees net hier dat dat dus precies niet de bedoeling is🙈.
daarna vd snelweg afgegaan en via omweg naar huis gereden.. nu in bed aan het bijkomen, spierpijn in mijn armen van het stuur krampachtig vasthouden.
het gekke nogmaals is dus dat ik doorgaans dus vele honderden tot 1000 km per week probleemloos rijdt, door weer en wind. verder opvallend, als ik onder hoge druk sta qua werk heb ik er geen last van, als ik rustige periodes heb dan krijg ik paniekaanvallen… iemand tips/ideeën?
Ben nu voor het eerst in mijn leven aan het bedenken hoe ik morgen moet gaan autorijden
Hoi Flupke,
Wat omschrijf je duidelijk wat er met je gebeurt en welke acties je hebt ondernomen (gelukkig weet je nu wat je beter wel kunt gaan doen)
DE BRUG:
Als eerste ligt er nu een focus op de brug.
Dus elke keer als je de brug ziet zullen je hersenen hetzelfde pad (van angst) gaan vertellen tegen je.
Dit betekent dat er een begin is gemaakt met anticipatie angst oftewel angst voor de angst.
Je kan jezelf afvragen: Waarom wil ik van die brug af? (je kan geen kant op schrijf je)
Als je hier antwoord op geeft kom je vanzelf uit op gebeurtenissen die zelden tot nooit voorkomen.
Logisch dat je via een omweg naar huis bent gereden en aan het bijkomen bent in bed.
Het is topsport wat je geleverd hebt!
Een constante aanspanning van vele spiergroepen in combinatie met teveel Co2 in je bloed (door verkeerd ademen)
is een ware uitputtingsslag.
En in de laatste alinea schrijf je eigenlijk op waar het probleem voornamelijk ligt.
Juist door die hoge werkdruk sta je als het ware “aan” en dat voelt waarschijnijk prima voor je.
Op het moment dat je rust ervaart moet je als het ware voelen wat er gebeurt in en om je heen.
Dit is een nieuwe ervaring voor je en kan angstig voelen. Je gaat onbewust weer opzoek naar die druk (daar voel je je prettig bij)
De grootste tip die ik je nu kan meegeven is rust in je leven krijgen.
Begin met minimaal 3x per week met mindfullnes (nee geen zweverig gedoe)
Dit zorgt er in eerste instantie voor dat je weer bewust wordt van je gevoel in de auto.
Je hersenen gebruiken tijdens het rijden veel capaciteit: Waarnemen, voorspellen, evalueren, beslissen en handelen.
Daarnaast komt je werkbelasting daar nog bovenop. En opeens krijgt die brug de schuld 😉
Blijf rijden en let op een goede ademhaling (3 tellen in en 5 tellen uit) wees bewust van de spanning in lijf en als het lukt maak tijdens het rijden wat spieren los door te bewegen of schudden.
Veel succes!
Hoi Anesti,
Vandaag heb ik een afspraak gemaakt met de huisarts. In april 2023 heb ik al rijdend in een tunnel op de snelweg een paniekaanval gekregen. Hartkloppingen, licht gevoel in mijn hoofd, trillend lichaam, zweten, spaghetti benen, pure paniek dus. Ik reed met mijn dochter en we waren gewoon leuk in gesprek en opeens overviel het me. Ik heb dit voor die tijd nooit meegemaakt. Omdat ik het gevoel had niet veilig meer verder te kunnen rijden en ik de auto na de tunnel op de vluchtstrook gezet bij de afrit die ik toch al moest nemen. Het duurde 10 minuten voordat ik mezelf kon dwingen verder te rijden. Op de terugweg ben ik voor de tunnel op de vluchtstrook gaan staan en heb de ANWB gebeld. Zij waren ontzettend begripvol en hebben mijn auto en mij en mijn dochter opgehaald en thuisgebracht. Het gevoel van paniek en alsof ik nooit meer vrolijk zou zijn heeft meerdere dagen aangehouden en werd steeds iets minder. Totdat ik weer in de auto stapte…
Sindsdien heb ik de paniekaanvallen frequenter en doen ze zich voor op de snelweg precies voor de tunnel (die ik moet nemen om naar werk te gaan). Ik probeer dan afleiding te zoeken in meezingen met de muziek (soms zelf schreeuwen frustratie) en te concentreren op mijn ademhaling. De laatste tijd komen de paniekaanvallen ook voor tijdens rust momenten en durf ik minder vaak in de auto te stappen.
Wanneer ik mijn partner over een paniekaanval vertel, zegt hij: “dat zouden we niet meer doen toch”. Ik voel me zo onbegrepen en niet serieus genomen. Ik ben hem ook tot last omdat ik de kids niet meer durf op te halen van de opvang (dan moet ik via de snelweg). Hij vindt dat erg vervelend en laat dat ook merken (diepe zucht en irritatie). Ik weet niet meer wat ik moet doen, dus ik ga a.s. dinsdag naar de huisarts met een hulpvraag en ik hoop dat, mede dankzij jouw tips op deze website, ik hier beter mee om kan leren gaan.
Groetjes Lies
Beste Lies,
Je omschrijft precies wat er gebeurd tijdens een paniekaanval.
Van lichamelijke symptomen tot en met gedachtes en zelfs spanningen in de relationele sfeer.
Tips:
1. Als je het lastig vindt om de auto in te stappen en te gaan rijden, ga dan eens in de auto zitten en ga nergens naar toe. Alleen in de auto zitten en ervaren wat er lichamelijk allemaal gebeurt. Zorg er hier voor dat je alle gevoelens toelaat voor wat ze zijn!
Herhaal dit elke dag totdat je eraan gewend bent.
2. Het afleiden werkt helaas maar voor korte duur. Je schrijft dat je zelfs mee schreeuwt met de muziek.
Dit lijkt op vechten tegen je gevoel en vervelend om te zeggen… een gevecht verliezen we altijd.
Het toelaten van je gevoel (is niet makkelijk) is de oplossing.
Een goede ademhaling is bijvoorbeeld 3 tellen in door de neus en 5 tellen uit door de mond, denk daarbij tijdens het inademen “rust” en bij uitademen “de frustratie of angst”
Leg hierbij ook eens je hand op je buik en merk op hoe de buik uitzet en weer inzakt. Dit zorgt voor bewust aanwezig zijn.
3. Hoop dat de huisarts je goed heeft kunnen helpen evt. met een doorverwijzing.
Succes met het aanpakken van deze vervelende angst!