Angst overwinnen!

Na het verleggen van mijn grenzen, moet ik mijn angsten overwinnen!

Tijdens het survival weekend waarin ik een aantal activiteiten heb gedaan, ben ik mezelf 2x tegengekomen. 2 momenten waarbij ik dacht ; “moet ik dit wel doen, is het wel verstandig?”

Het eerste moment was bij de Indianenbrug. Op ca. 20 tot 25 meter hoogte hangen 2 horizontaal gespannen kabels. De onderste kabel is de loopbrug, terwijl de bovenste kabel als leuning voor je handen dient. Je moet dan van de ene kant naar de andere kant lopen!!!

Op zich valt dat natuurlijk best mee, je bent gezekerd, krijgt goede uitleg en begeleiding, dus in principe kan er niets gebeuren! Maar toch die gedachtes, die blijven rondmalen en dat is best vervelend. Want toen ik in het midden stond, overviel mij de gedachte; “wat gebeurt er als er een kabel knapt, of wat gebeurt er als ik val? Wat moet ik dan doen?” Buiten het feit dat ik ontzettend voor joker zal staan vraag ik met tegelijk af hoe ik dan in Godsnaam weer op die kabel moet komen, echt niemand kan mij hier helpen (tenminste dat denk je dan).

Daarna had ik een moment waarop ik overvallen werd door angst, ik durfde echt niet meer verder. Ik kwam in een state of mind terecht van; ik ga niet meer vechten, ik ga niet meer vluchten maar ik bevries.

Dit was het moment waarop ik mezelf moest herpakken en denken aan hetgeen ik mijn cliënten vertel die naast mij zitten en rijangst ervaren. RUSTIG DOORADEMEN Ik heb even stilgestaan, toen rustig ingeademd, rustig uitgeademd en doorgaan, voetje voor voetje naar de overkant.

Eenmaal aan de overkant met vast grond onder mijn voeten, zei mijn dochter: “dat viel best mee he”. Die ging er fluitend overheen, zij had dus duidelijk geen beangstigende gedachtes gehad!

Mijn tweede momentje was tijdens de Running Down. Head first van een loodrechte wand afrennen. Eerst hebben we geoefend op een helling van 12 mtr, 20 mtr, 40 mtr om uiteindelijk van 60 meter onze afdaling te maken. We hadden de keuze; head first of met de rug naar de afgrond toe (back first).

De oefensessie Head first op 20 meter ging wel. Ik heb het gedaan maar vond het niet zo leuk. Bij de helling van 60 meter mocht ik kiezen, head first of back first. Ik koos voor back first. De keuze om head first te gaan voelde niet goed. En back first was ook prima.

Achteraf bleek het gewoon een excuus te zijn. Dat had ik op dat moment niet door en wilde het ook niet zien. Maar nu ik er aan terug denk, weet ik echt wel waarom ik back first ging, omdat ik namelijk head first veel te eng vond. Achteraf baal ik er wel van. Ik heb het wel gedaan maar van een lagere helling. Misschien had ik toch door moeten zetten.

Het is mij dus ook overkomen, de SMOESJES, de EXCUSES, die je zelf verzint om de keuze die je op dat moment hebt gemaakt te verantwoorden.

Het filmpje van de head first afdaling kan je hier bekijken

In een eerder blog heb ik beloofd dat ik de Dodemansrit zou laten zien. Helaas had de aanbieder deze activiteit niet meer in zijn aanbod staan. De teleurstelling was groot, maar helaas niets aan te doen!

Wil je mijn facebook live in de herhaling zien? klik dan hier

Op jouw veilige kilometers,

Anesti.

PS.
Zou je zo vriendelijk willen zijn om dit artikel te delen op Facebook en Linkedin zodat ook jouw vrienden kunnen profiteren? alvast bedankt!