Ik wil alleen maar gelukkig zijn Anesti!
Een uitspraak die wel eens voorkomt tijdens een exposuresessie. Vandaag kan je lezen waarom je dit zo graag wilt en waarom dit zo lastig kan zijn.
Creatieve hulpeloosheid
Creatieve wat???
Creatieve hulpeloosheid (gaat niet over hulpeloosheid in de toekomst, jezelf of je leven) is het gevoel dat je vastzit en geen nieuwe ideeën kunt bedenken, ook al doe je je best. Dit gebeurt vaak als je bang bent om fouten te maken, alles perfect wilt doen, of veel druk voelt om iets goeds te maken. Het kan je creativiteit blokkeren, maar het is belangrijk om te beseffen dat dit gevoel bestaat. Zodra je dat weet, kun je manieren vinden om weer verder te gaan en nieuwe ideeën te ontdekken. Meer weten?
Enkele tips om te ontdekken of je creatieve hulpeloosheid inzet:
- Ik moet me goed voelen
- Ik moet deze ongewenste gedachten kwijtraken
- Ik moet deze ongewenste gevoelens kwijtraken
- Ik moet deze ongewenste emoties kwijtraken
- Ik moet van deze herinnering(en) af
Je wilt deze kwijtraken en vervangen door fijne en aangename gedachtes, herinneringen, gevoelens, en emoties.
Geen Stress!
Iedereen heeft een bepaalde mate van creatieve hulpeloosheid. Het gaat pas een probleem worden als je je vastklampt aan deze agenda. (dit vastklampen kan zorgen voor verschillende vervelende psychologische aandoeningen)
Strategieën om controle te ervaren.
Emotionele controle strategieën zijn technieken die je kunt gebruiken om emoties beter te begrijpen en beheersen. Dit kan helpen om kalm te blijven in moeilijke situaties of om negatieve emoties, zoals woede of verdriet, te verminderen. Voorbeelden van deze strategieën zijn diep ademhalen, je gedachten bewust veranderen naar iets positiefs (cognitieve herstructurering), of jezelf even afleiden met iets anders. Het doel is niet om emoties te onderdrukken, maar om er op een gezonde manier mee om te gaan, zodat ze het autorijden niet negatief beïnvloeden.
Wanneer werken de strategieën niet?
Als sommige strategieën voor je werken, dan vooral blijven doen. Echter vaak zijn er strategieën die verkeerd worden toegepast. Zoals dat de technieken MOETEN worden gevolgd (want het zou moeten helpen) of de strategieën worden bovenmatig of ongepast gebruikt.
Neem als voorbeeld een stukje chocolade.
Als je met al je aandacht een stukje chocolade eet van zeer goede kwaliteit, het echt proeft en ervan geniet, dan voel je je goed ( ervan uitgaande dat je van chocolade houdt)
Dus als je dat als een ECS (emotionele controle strategie) gebruikt, flexibel en met mate, dan verrijkt het je leven. Maar doe je het overmatig, dan kan het ten koste gaan van je gezondheid, doordat je bijvoorbeeld te zwaar wordt, En bovendien, als je intense emotionele pijn hebt en chocola eet om jezelf daarvan af te leiden, zal dat ook niet helpen.
Om over na te denken
Heb je bijvoorbeeld ooit iets heerlijks gegeten met als hoofddoel om ongewenste gevoelens zoals verveling stress of angst te verdringen? en gaf die ervaring je veel voldoening? zet dat eens tegenover situaties waarbij je at vanuit waarden rondom genieten van je eten, of rondom verbinding en delen met dierbaren Welke gaf meer voldoening? (Als je twijfelt lees dan dit blog)
Juist daarom is het belangrijk om vanuit je waarden te handelen 😉
Laat je antwoord achter in het reactieveld hieronder
Heel mooi blog dit!
Zelf heb ik pas geleden iets opgeschreven. Het heeft niet direct met Anesti’s blog van doen maar sluit er in mijn beleving wel op aan.
“Dingen verwerken door te accepteren
Echter heeft de ene het hier moeilijker mee dan de andere. Zelf ga ik bijvoorbeeld een soort van therapie voor rouwverwerking en boosheid betreft bepaalde situaties uit mijn verleden (meer dan 30 jaar geleden) volgen. Hier ben ik al mee gestart. En dat doet me goed!
Nee, ik ben niet overspannen.
Nee, ik heb geen burnout.
Luisterend naar mezelf, mijn vrouw, luisterend naar goede vrienden en mensen die ik vertrouw ga ik dit traject in om mijzelf steeds meer te kunnen ontplooien en ga ik deze persoonlijke groei door maken.
Door wat ikzelf nu voel en ervaar om me heen realiseer ik me des te meer dat ik me hiervoor niet (meer) voor hoef te schamen en ja, dat heb ik wel gedaan! Schamen omdat er toch een soort van verwachtingspatroon heerst in deze maatschappij. Je bent niet verplicht hieraan mee te doen maar helaas gebeurt dit nog teveel en zonder dat je dit door hebt.
Schamen bedoel ik niet in de letterlijke zin van het woord maar te vaak denken dat ik sterk moest zijn om over dit issue niet te ‘willen’ of denken te kunnen praten.
We leven te zeer in een systeem waarin jezelf zijn voor velen makkelijker gezegd is dan gedaan.
Veel mensen houden zich sterk en zijn bang dit door te moeten maken waardoor ze alles maar wegstoppen. OOK ik heb dit jaren lang weggestopt.
Ja, ik heb een trauma uit het verleden. Het woord ’trauma’ klinkt zwaar maar zo noemt men het eenmaal, het beestje hoeft maar een naam te hebben😉.
Waarom schrijf ik dit hier waar iedereen mee kan lezen? Omdat ik me hier niet (meer) voor schaam en zeker weet dat er meerderen zijn die dit zullen (h)erkennen in zichzelf, ook mannen!
Ook denk ik wat we mee maken (gebeurtenissen zoals overlijdens, scheidingen, adopties enz) op zeer jeugdige leeftijd en dat geldt vanaf onze geboorte, dat dit te snel wordt neergezet door volwassenen als: ‘daar is hij/zij te jong voor om dat te kunnen realiseren’.
Maar (jonge) kinderen onthouden meer in het (onder)bewustzijn dan volwassenen zich realiseren kunnen, praat met hen, ook over emotionele zaken….”
Beste Tim,
Dank voor je indrukwekkende verhaal!
Je schrijft dit vanuit je eigen belevingswereld en zal zeker bij vele mensen aansluiten.
Ook bij mannen.
Heel erg fijn dat je dit wilt delen en een wijze les: dingen verwerken door te accepteren.
Blijf doen wat je doet want je bent zeker op de goede weg!
Succes!