Vandaag een mooi interview mogen houden met iemand die op meerdere gebieden angst en onzekerheid ervaart.

Ze gaat voor zichzelf een uitdaging aan om op latere leeftijd een rijbewijs te gaan halen.

Dit is zo bijzonder dat ik haar gevraagd heb om haar te mogen interviewen en haar verhaal te mogen delen via dit artikel zodat anderen kunnen lezen wat haar verhaal is en wat haar valkuilen zijn.

Als lezer wordt je meegenomen in een gevoel van machteloosheid, moed en frustratie. Hoe gaat ze hiermee om en wat zijn de oplossingen.

In dit artikel staan sommige zinnen dik/schuin gedrukt. Deze zinnen staan nogmaals onderaan het artikel, om te verduidelijken wat ze tegen zichzelf onbewust zegt.

Wat is er fijn aan autorijden?

Autorijden is voor mij fijn omdat ik nu verder weg kan komen dan zonder rijbewijs. Mijn wereld is erg klein gebleven door mijn angst en paniekaanvallen. Nu kan ik straks gaan en staan waar ik wil.

Waar ben je precies bang voor?

Bang dat ik het toch niet kan, bang dat ik faal, bang dat ik stomme fouten maak.

Wat  gebeurd er voordat je de auto instapt?

Het moment dat ik de sleutel in mijn handen heb begint het al. Ik krijg hartkloppingen en ga transpireren en er gaan allerlei gedachten door mijn hoofd, weet ik dit nog, weet ik dat, wat als ik het nou niet meer weet,. Word dan ook weer een beetje boos op mezelf dat ik deze gedachten toelaat. soms word de spanning zo hoog dat ik er emotioneel van word.

Hoe krijg je dit onder controle?

Als ik de paniek voel opkomen dan pro-beer ik eerst met diepe zuchten mijn ademhaling onder controle te krijgen, Ik pro-beer mijn focus ergens anders op te leggen. spreek mezelf ook wel toe dat ik niet zo raar moet doen. Mocht dit alles niet echt werken dan gaat de radio aan op standje hard en ga mee zingen , zingen geeft me rust en mijn ademhaling komt weer goed.

Wat is de rol van je gedachten?

In mijn geval beheersen mijn gedachten mijn leven.

Welke invloed ervaar je vanuit je gedachten?

Mijn gedachten kunnen een erge belemmering zijn in mijn doen en laten, ze beheersen soms echt mijn leven. Doordat ik een denker ben en mijn gedachten vaak met me op de loop gaan,  reageert mijn lichaam daar op  met hartkloppingen en begint het het riedeltje weer van voor af aan. (hartkloppigen, zweten, emotie)

Hoe ga je om met tegenslagen?

Ik word pislink op mezelf omdat ik dan iets niet goed doe, Dan komt de perfectie om de hoek kijken en dat is wel een groot ding bij mij. Niemand kan het perfect, dat weet ik maar… ik zou het zo graag perfect willen doen. Ik heb de ervaring gehad tijdens de rijles dat ik echt boos op mezelf werd en dan komen er zoveel sensaties in mijn lichaam dat ik daar ook weer hartkloppingen van krijg. Perfectionisme is voor mij.. dwangmatig zijn.

Ik ben nu beetje bij beetje aan het leren dat ik ook tegenvallers mag hebben en dat ik daar van leer.

Wat leer je ervan?

Dat het ook zonder perfectie kan en dat het goed is zoals het is.

Wat zei ze nu onbewust tegen zichzelf? 

Waar ben je daadwerkelijk bang voor?

Bang dat ik het toch niet kan, bang dat ik faal, bang dat ik stomme fouten maak.

Het woord niet herkent ons brein niet. Ze zegt in eerste instantie Bang dat ik het toch kan. Daarna vervolgt ze met falen en stomme fouten 

Word dan ook weer een beetje boos op mezelf dat ik deze gedachten toelaat.

Door op zichzelf boos te worden geeft ze kracht aan deze negatieve gedachten en zal de kans groot zijn dat deze negatieve gedachten werkelijkheid worden.

pro-beer ik eerst met diepe zuchten mijn ademhaling onder controle te krijgen, Ik pro-beer mijn focus ergens anders op te leggen.

Het spreekwoord beren op de weg zien is hier van toepassing.

Door te zuchten en focus verleggen PRO-BEER ik te veranderen, het zuchten en focus verleggen is veranderd in een enorme opgave.

Radio aan op standje hard en ga mee zingen , zingen geeft me rust en mijn ademhaling komt weer goed.

Een mooi voorbeeld van wat wel werkt! Het zingen zorgt voor afleiding en een goede ademhaling. Een prima tip.